ایران و جهان - در روزهای گذشته در اقدامی نمادین و نمایشی بسیاری از مدیران دولتی از دریافت یارانه انصراف دادند و روابط عمومی این مدیران نیز با اقداماتی تبلیغاتی این انصراف را به اذهان عمومی اعلام کردند. در پی انتشار خبر لیست مدیران انصرافی صنعت بانک و بیمه از دریافت یارانه پرسش برخی مخاطبان این بود که مگر تا پیش از این مدیران یارانه گرفته اند که اکنون انصراف می دهند و اساسا انصراف برای کسانی که پیش از این یارانه نگرفته اند چه معنایی می دهد.

اینگونه بود که با برخی روابط عمومی ها تماس گرفتیم که آیا مدیر و اعضا هیات مدیره شما تا پیش از این یارانه دریافت می کردند ؟ در حالی که بحث انصراف از دریافت یارانه در دولت گذشته هم برای افرادی که دارای توانایی مالی دارند مطرح بود و خواسته شد که افرادی که توانایی مالی ندارند از ثبت نام خودداری کنند.

در پاسخ به این پرسش برخی این اقدام را نمادین و در جهت همراهی همکارانشان در سازمان ها با این طرح و برخی این مسئله را کمپین غلط دولت در انصراف از دریافت یارانه عنوان کردند.

جنجال رسانه ای در انصراف برخی مدیران از دریافت یارانه شمشیری دولبه است . در یک سو این پرسش را ایجاد می کند که مگر این مدیران تا پیش از این یارانه دریافت می کردند که در صورت پاسخ مثبت شرعا و عرفا مسئول هستند . سمت دیگر این ماجرا همراهی با برنامه های دولت است که به نظر می رسد با دستور العمل یا اطلاعیه ای داخلی از سوی دولت قابل حل بود.

درست است که ثبت نام در دریافت یارانه حق هر ایرانی است اما دولت اطلاعات تقریبا کاملی از درآمد و توانایی مالی مدیران خود دارد و بهتر بود در یک حرکت هماهنگ مدیران را از دریافت یارانه منع می کرد . شاید در این صورت شاهد این کمپین تبلیغاتی که هر روز از سوی سازمان ها اجرا می شود نبودیم در حالی که شرعا و عرفا مدیران با سطح درآمد مکفی نباید یارانه دریافت کنند. منتی که روابط عمومی ها هر روز بر سرخلق اله می گذارند بابت کدام حق است معلوم نیست .بسیاری از کارشناسان بازاریابی معتقدند که تبلیغات شعاری نتیجه معکوس می دهد .

دکتر حسین امامی از کارشناسان علوم ارتباطات در این خصوص معتقد است این شیوه و روشی که دولت برای انصراف داوطلبانه مردم بکار بست شیوه صحیحی نبود. دولت از تبلیغات استفاده کرد در حالی که از روابط عمومی غافل شده بود و نتیجه این شد که تلفنهای همراه و رسانه های اجتماعی پر شد از جوکهایی که در تخریب دولت دست به دست می چرخید.

تبلیغات بدین معنی که طراحان این ایده فکر می کردند با زیرنویس و جملاتی در سریالها به صورت مستقیم به راحتی می تواند مردم را راضی کنند که انصراف بدهند. غافل از اینکه در عصر اینترنت و رسانه های تعاملی، مردم هم می توانند آن را به راحتی به چالش بکشند.

ولی اگر از شیوه روابط عمومی بهره می برد از بحث اقناع فراتر می رفت و تعامل بیشتری میان دولت و مردم شکل می گرفت. یعنی دولت ابتدا از خودش شروع می کرد و حداقل مدیران دولتی را از گرفتن یارانه منع می کرد.

بعد با نهادها و قوای دیگر لابی می کرد نمایندگان مجلس، ائمه جمعه و… که از دریافت یارانه خودداری کنند. اینگونه مردم اعتماد بیشتری پیدا می کردند. نه از یک رسانه عمومی مرتب تبلیغات خاکستری(شامل تبلیغاتی می شود که بخشی از آن حقیقت است و بخشی دیگر از آن غلو می باشد و صرفا برای جلب بیشتر نظر مخاطب و جوسازی هرچه بیشتر اجرا می گردد.) پخش شود.

با این حال به نظر نمی رسد دولت بتواند توفیق قابل قبولی بدست آورد.