ایران و جهان - كشور هاي منطقه خليج فارس احتمالا تا سال 2020 دوازده ميليارد دلار بودجه در صنعت داروسازي خرج خواهند كرد. در اين ميان عربستان بزرگ ترين بازار براي صنعت داروسازي به شمار رفته و در سال 2012بالغ بر 5.1 ميليارد دلار به اين امر اختصاص داده است. با وجود حمايت دولت از بخش بهداشت و درمان، سهم سرانه فروش دارو سالانه 175 دلار است.

به گزارش ایران و جهان به نقل از سايت خبري زايا،کمپانی مرکزی متخصص در تكنولو�?ي بخش بهداشت و درمان، به پيش بيني رشد در متوسط سرمايه گذاري این حوزه در خاورميانه پرداخته و آن را تا سال 2025 شصت ميليارد دلار برآورد مي كند. به خصوص اين كه در كشور هاي منطقه خليج فارس تا سال 2020 براي پاسخ به روند افزايش تقاضا بايد بين 120 تا 140 بيمارستان جديد ساخته شود.

كشورهاي عربستان، مصر، امارات متحده عربي، كويت و قطر به ترتیب بيشترين بودجه را در بخش بهداشت و درمان خرج مي كنند.

در مقايسه با ارزش 16 ميليارد دلاري صنعت داروسازي در سال 2011 و ارزش 12 ميلياردي آن در سال 2008، در سال 2012 با 10 درصد رشد اين رقم به 18 ميليارد دلار رسيد.

در سال 2012 عربستان 49 درصد، امارات 18 درصد، كويت 9.2 درصد، عمان 5.6 درصد، قطر 4.5 درصد و در نهايت بحرين 3.1 درصد از حجم توليد دارو در منطقه را به خود اختصاص داده اند.

80 درصد از داروي موجود در بازار هاي خليج فارس وارداتي هستند. سهم سرانه فروش دارو به ترتيب از بالا به پايين در امارات 282 دلار، در قطر 226 دلار، در عمان 208 دلار، در كويت 206 دلار، در عربستان 175 دلار و در بحرين در سال 2012 150 دلار بوده اند.

رويكرد مصرف دارو در منطقه با توجه به تغييرات در نحوه شيوع بيماري دگرگون مي شود. توسعه شهري و افزايش درآمد سرانه در منطقه خليج فارس به افزايش ر‍�?يم هاي غذايي نامتعادل منجر شده اند. اين روند افزايش شيوع بيماري هايي نظير ديابت، بيماري هاي قلبي – عروقي و در نتيجه تاثير آن ها بر روي صنعت داروسازي و همچنين افزايش هزينه هاي بهداشت و درمان را در پي دارد.

چالش هاي پيش روي صنعت داروسازي در خليج فارس

با وجود رشد بازار دارو در خليج فارس، داروسازان داخلي نمي توانند به روند افزايش تقاضا پاسخ دهند، در نتيجه كشور هاي خليج فارس هنوز براي تامين 95 درصد از نياز هاي دارويي خود به واردات اين محصول مي پردازند.

چالش هاي متعددي بر سر راه صنعت داروسازي در كشور هاي منطقه خليج فارس وجود داشته كه از آن جمله مي توان به كمبود تخصص و نيروي انساني ماهر و در نتيجه محدوديت رشد اين صنعت و افزايش تكيه بر منابع خارجي اشاره كرد.

چالش ديگر رواج دارو هاي تقلبي در كشور هاي منطقه و بالا بودن قيمت دارو ها فراتر از متوسط جهان است. علاوه بر اين، كشور هاي خليج فارس در اصل بر روي واردات تجهيزات ساخت دارو و مواد اوليه توليد آن تكيه مي كنند.

درآمد كشور هاي منطقه خليج فارس از دارو هاي وارداتي بسيار بالاتر از توليد داخلي است كه از 2 يا 6 درصد فراتر نمي رود. توليد كنندگان دارو در منطقه در اصل بر روي توليد دارو به طور كلي تمركز كرده و در رقابت با شركت هاي خارجي مشكل دارند. شايد توليد محدود در داخل و ناتوانی در پاسخ به تقاضا در حال رشد مردم منطقه، اين بخش را در خليج فارس براي سرمايه گذاران خصوصي جذاب تر كند.

يك تغيير قابل توجه در آينده

صنعت داروسازي در خليج فارس هنوز در مقايسه با استاندارد هاي بين المللي مراحل پيشرفت اوليه خود را طي كرده و با اين وجود با اصلاح و ساده سازي قوانين دولت ها، اين صنعت در حال تغيير است. در ادامه با افزايش بهره وري زيرساخت هاي بخش بهداشت و درمان نيز توسعه پيدا مي كنند. بر اين اساس، صنعت داروسازي در خليج فارس با تغييرات بسياري در چند سال آينده مواجه شده و در نتيجه فرصت هاي سرمايه گذاري مهمي براي افراد و شركت ها به وجود خواهند آمد.

پيش بيني ها حكايت از توسعه بلند مدت صنعت داروسازي در كشور هاي منطقه خليج فارس دارد. با افزايش سرمايه گذاري خارجي در اين بخش، توليد داخلي نيز احتمالا توسعه خواهد يافت.