متاسفانه در تعبیری غلط استفاده از چهره های ورزشی و هنری را به عنوان سفیر برند به یک قاب عکس تنها و چند دقیقه فیلم، محدود و تعریف می کنند که به جرات می توان گفت یکی از اشتباه ترین تعابیر ممکن از پتانسیل سفیر برند است که به علت عدم آگاهی درست بنگاه ها این تفسیر رو به افزایش است.

اساسا سفیر در لغت به معنی رسول است و در راهبرد بازارداری به مفهوم توسعه ارزش های یک برند به واسطه جایگاه قلبی یک شخصیت نزد مخاطب است، به تعبیری دیگر سفیربرند تلاش می کند نیاز را به احساس تبدیل کند.

حال به فرض پذیرش به خدمت گرفتن توانایی های پویا از جایگاه اجتماعی برای توسعه یک برند بیان چند نکته ضروری به نظر می رسد؛

1-  جایگاه قلبی، سند ملکی در جامعه تورم زده نیست که ارزش اسمی آن دائما در حال افزایش باشد، تنها یک حرکت غلط می تواند هزار راه رفته را به پوچی تبدیل کند، همچو بازی مارپله

2-  عدم درک و اشراف درست نسبت به  استراتژی سفیربرند می تواند بحران آفرین باشد، سفیری که با هزینه چندین میلیاردی در یک هیجان رفتاری در تقابل با سایر شخصیت های مقبول و محبوب اجتماعی برآید نه تنها بستر خلق ارزش را به وجود نمی آورد، بلکه موجبات سقوط ارزش آن برند را نیز فرآهم می کند چرا که اساسا سفیربرند به خدمت می آید تا خلق ارزش کند نه جنگ با ارزش ها.

3-  قطعا آنچه از تجربه های اخیر باید آموخت مفهوم درست و قوائد بازی استراتژی سفیر برند است، باید پذیرفت سفیر برند یک شخصیت رها در جامعه نیست که هرآنچه بخواهد بگوید و هر عملی که بخواهد به فعل رساند، رفتار  و کردار سفیر آینه نیات برند است، مثلا اگر سفیری به یک شخصیت محبوب بگوید «بزدل» آیا باید پذیرفت که برند مضاف الیه چنین نیتی داشته و یا آن برند توانایی کنترل و مدیریت سفیر خود را ندارد؟

در پایان به نظر می رسد بنگاه های اقتصادی باید با استفاده از هوش رقابتی نسبت به استفاده از فرامین کاربردی علم متعالی بازاریابی اقدام کنند تا خدایی نکرده جهنم را از سر ناآگاهی برای خود سنگفرش نکنند و منابع سازمان را صرف به خدمت گرفتن واژگان دهان پرکن به نابودی نکشند.