پرتفوی البرز با یک قرارداد 2.6 همتی جهش کرد

 گروه سایبان - بیمه البرز از قرارداد جدید رونمایی کرده است که تنها با یک گام پرتفوی خود را 34 درصد افزایش داده.

این قرارداد به ارزش 2.6 همت در زمینه درمان، عمر و حادثه با یک پیمانکار بزرگ به اجرا درآمده. این در حالی است که پرتفوی البرز در پایان 4 ماهه امسال به 7.6 همت رسیده بود.

حالا پرتفوی این شرکت با ورود تنها یک قرارداد در 5 ماهه امسال به 10.2 همت خواهد رسید که مسلما این رقم با افزوده شده سایر حق بیمه ها بیش از این خواهد بود.

این شرکت برنده مناقصه قرارداد بیمه‌های درمان،عمر و حوادث کارکنان قراردادی شرکت ملی نفت ایران ،شرکت ملی گاز ایران، شرکت ملی صنایع پتروشیمی و نیز پیمانکاران تابعه شده است. این پرتفو برای 380 هزار نفر نیروی انسانی منعقد شده و البرز احتمالا پنج هشتم حق بیمه آنرا را به عنوان درآمد و سه هشتم آنرا به عنوان ذخیره در نظر خواهد گرفت.

بیمه البرز در صورت های مالی خود افشا کرده است که از ابتدای سال جاری تا پایان تیرماه بالغ بر2.6 همت پرتفوی رشته درمان به دست آورده است و انعقاد این قرارداد که احتمالا بحش قابل توجهی از آن در بخش درمان کارسازی خواهد شد تاثیر به سزایی در افزایش پرتفو و سهم این رشته در البرز خواهد داشت. از سوی دیگر پرتفوی البرز از ابتدای سال تا پایان تیرماه به 7.6 همت رسیده است و این جهش 2.6 همتی تنها در یک قرارداد در مردادماه نشان می دهد که البرز حداقل 34 درصد رشد را به واسطه این قرارداد در یک ماه تجربه خواهد کرد.

پرتفوی البرز در 5 ماهه ابتدای سال گذشته بالغ بر 6.9 همت بوده است که با اتکا به آمارهای تازه می توان نتیجه گرفت شرکت توانسته است متناسب با افزایش تورم قدم بر دارد.

با انعقاد چنین قرارداد بزرگی و رشد بیمه های درمان حالا البرز یک وظیفه مهم دیگر نیز بر عهده دارد و آن مراقبت از ضریب خسارت این رشته پرحاشیه است.

واقعیت این است که صنعت بیمه در 4 ماهه امسال 144 همت حق بیمه تولید کرده است که از این رقم 67 همت آنرا بیمه های درمان تشکیل می دهد . آمارهای بیمه مرکزی اذعان دارد که نسبت خسارت بیمه درمان به 39 درصد رسیده است.

جدیدترین گزارش های بیمه مرکزی نیز اذعان دارد که افزایش سهم بیمه درمان در بازار بیمه با پیشی گرفتن از سهم بیمه شخص ثالث-مازاد، به علت دریافت حق بیمه بابت قراردادهای بزرگ درمان گروهی شرکت‌های بیمه دی، دانا و ملت در سال جاری به ترتیب با سازمان بنیاد شهید (در اردیبهشت)، وزارت آموزش و پرورش و صندوق بازنشستگی کل کشور (در خرداد) است.

هرچند قراردادهای درمان برای گروه های بزرگ با ارقام قابل توجهی منعقد می شود اما حق بیمه این رشته معمولا در زمان انعقاد قرارداد به صورت کامل پرداخت نمی شود و این حق بیمه ها به مرور زمان قابل دریافت است در حالی که خسارت های این رشته از زمان انعقاد قرارداد به شرکت های بیمه سرازیر می شود.

بیمه گران پایه در سال های اخیر نیز برخی از تعهدات خود را رفته رفته به بیمه گران مکمل واگذار کرده اند. از سوی دیگر افزایش هزینه درمان سبب شده که حالا سازمان ها و نهادها توجه بیشتری نسبت به انعقاد قراردادهای بیمه درمان خود داشته باشند.

وضعیت بیمه های پایه در سال های اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.

این بیمه گران در حالی حدودا 30 سال از افراد حق بیمه دریافت می کنند که بیشتر بیمه گذاران آنها در سنین بالا نیاز به مراقبت های پزشکی دارند و درست در همین سنین است که بخش قابل توجهی از تعهدات به سمت بیمه گران مکمل سوق پیدا می کند.

اما علیرغم رشد آمار رشته درمان در صنعت بیمه کشور هنوز معلوم نیست که بیمه گران مکمل بر اساس کدام پرونده پزشکی یا وجود پزشک خانواده و سلامت تعهدات درمانی را می پذیرند؟ به عبارت دیگر نبود اطلاعات دقیق و وسیع از افراد تحت پوشش و وضعیت جسمانی و سلامتی آنها سبب شده که شرکت های بیمه نیز تنها بتوانند خدمات محدودی ارائه کنند. همچنین از سرنوشت هاب درمان که بیمه مرکزی پیشتر آنرا راهبری میکرد خبری در دست نیست.

به عبارت دیگر ریسک رشته درمان در حالی برای بیمه گران در حال افزایش است که نه تنها نحوه وصول حق بیمه آن راهکارهای متنوعی را برای سرمایه گذاری منابع حاصل از این رشته باقی نمی گذارد بلکه تغییر تعرفه ها و هزینه های خدمات پزشکی نیز راه را برای بیمه گران پیچیده می کند. این در حالی است که در برخی موارد تجدید برخی آزمایشات، سونوگرافی و ... نیز هزینه های مضاعفی را به سیستم درمانی کشور تحمیل می کند.

از سوی دیگر بخش دیگری از منابع بیمه های درمان در سرفصل ذخایر فنی ، بخشی در سرفصل ذخیره خسارت معوق و بخشی در قالب کارمزد طبقه بندی می شود. با چنین وضعیتی پرتفوی درمان در شرکت های بیمه از حساسیت بالایی برخوردار شده است.

در چنین وضعیتی اما شرکت های بزرگ بیمه در دنیا برای مدیریت این ریسک چه می کنند. پیش بینی و تحلیل داده ها اولین مکانیزمی است که می تواند در این زمینه موثر باشد. بیمه های اتکایی، مدیریت هزینه ها، برنامه  های پیشگیری و بهبود سلامت، ارزیابی دقیق ریسک ها، استفاده از تکنولوژی های نوین و محدودیت در پوشش ها از جمله اقداماتی است که به شرکت های بیمه در دنیا کمک کرده است تا به شکل موثرتری نسبت به مدیریت ریسک بیمه های درمان اقدام کنند.