بازیگران جدید صنعت بیمه از چه جنسی اند/ این بار زنگ ها برای که به صدا در می آید؟

گروه سایبان - به تازگی اخباری مبنی بر حرکت آرام و خزنده قطعه سازان به سمت صنعت بیمه شنیده می شود، اما آیا تصویری که امروز می بینیم تنها نوک این قله ی سرمایه گذاری محسوب می شود؟

بعد از ورود برخی استارتاپ ها که با حمایت سرمایه گذاران از صنعت خودروهای تجاری شاهد بودیم حالا تمایل قطعه سازان به این صنعت نیز با گذاشتن درخواست آنها روی میز مبنی بر خرید سهام یک شرکت بیمه ای خبرساز شده است.

اما این راهبرد ظاهرا هزارتویی دارد که یک در آن به صنعت بیمه باز شده است. ظاهرا ائتلافی از برخی سرمایه گذاران در نظر دارد صنعت قطعه سازی کشور را یک دست کرده و سهام برخی قطعه سازان تاثیر گذار را خریداری کند. 

در چند سال اخیر صنعت قطعه سازی به واسطه اشراف نظام مالی خودروسازان بر این صنعت و عدم تمایل به پرداخت منابع بلوکه شده این قطعه سازان با بحران مالی شدیدی مواجه شده، تا جایی که زنگ ورشکستگی این صنعت گوش دولت مردان را پر کرده بود.

همین اتفاق و به نوعی دیگر در صنعت بیمه افتاد و خودروسازان با عدم پرداخت منابع بیمه شخص ثالث مبالغ قابل توجهی از صنعت بیمه را بلوکه کردند. این راهبرد به همین جا ختم نشد و استارتاپ های مرتبط با این سرمایه گذاران نیز با راه اندازی کارگزاری های برخط و غیر برخط نیز در بلوکه کردن این منابع سهم داشتند.

حالا ورود قطعه سازی به سهام داری شرکت های بیمه از دریچه یک شرکت بیمه ای رقم خورده که باید فصل جدیدی از این ورود به شمار آورد.

اما این گروه شاید با تقویت نظام سهامداری بر این باورند که می توان به صنعت بیمه به عنوان تامین کننده نقدینگی برای جبران کمبودهای مالی نگاه کنند.

احتمالا این بار قرار است ناودیس مالی قطعه سازان کشور با تاقدیس مالی صنعت بیمه گره بخورد تا قطعه سازان پس از حضور فعال در بازار خودروسازی کشور بحران نقدینگی خود را از طریق صنعت بیمه مرتفع سازند.

متاسفانه در چند سال اخیر به واسطه دیپلماسی ضعیف صنعت بیمه و خصوصا بیمه مرکزی در حوزه کلان اقتصادی کشور، شرکت های بیمه به عنوان حیاط خلوتی برای سایر صنایع به اهدافی غیر از فعالیت های عملیاتی بیمه گری بدل شده است، تا جایی که در سال های اخیر از هلال احمر تا صداسیما و از وزارت راه تا وزارت بهداشت به دنبال کسب حداکثری منابع از این صنعت هستند که نتیجه ای جز عدم ایفای به موقع تعهدات و ناتوانی در تولید آزمایشگاه های حکمرانی و طراحی محصول به همراه نداشته است.

این هشدار ضمن اینکه در صنعت بیمه با صدای رسا باید به صدا در بیاید وزیر اقتصاد نیز به عنوان متولی و فرد آشنا به این صنعت نیز باید نسبت به این جهان گشایی ها واکنش نشان داده و از این دست اندازی ها جلوگیری به عمل آورد.

در همسایگی صنعت بیمه یعنی نظام بانکی این تجربه تکرار شده که منابع از بانک ها با طرح های توجیهی غیر واقعی خارج و صرف فعالیت های غیرمولد شده تا جایی که در گزارش ها نقش یک بانک در افزایش تورم و نقدینگی غیرقابل توصیف است.

بنابراین به نظر می رسد که صنعت بیمه برای جلوگیری از آفت های این چنین باید از امروز فکر چاره باشد و به طراحی یک دیپلماسی قوی در عرصه اقتصادی بیاندیشد و با جمله هایی مانند «آنچه در داخل شرکت های بیمه اتفاق می افتد به بیمه مرکزی ارتباطی ندارد»، توجیه گر فجایع پیش روی نظام بیمه کشور نباشد.

صنعت بیمه باید به این رشد و اقتدار مدیریتی رسیده باشد که اگر رئیس کلی نتواند اهداف سازنده، توسعه گرایانه و پیش رو صنعت را پیگیری کند از او عبور کرده و مطالبه گر رئیس کل مقتدری از هیات دولت باشد.