ایران و جهان - در ششمین نشست شورای گفت و گو و رسانه کامبیز پیکارجو عضو انجمن حرفه‌ای صنعت بیمه به برخی دلایل داخلی و خارجی موثر برعدم توسعه یافتگی بیمه درکشور اشاره کرد. 

به گزارش ایران و جهان ، پیکارجو با بیان اینکه عوامل موثر در صنعت به دو گروه داخلی و خارجی تقسیم می شوند اذعان کرد که علل داخلی یعنی سهام داران ،نیروی انسانی،ساختار،سرمایه ،تکنولوژی،مدیریت از جمله مباحثی است که در توسعه‌یافتگی صنعت بیمه موثر است.

پیکارجو یکی از آسیبهای کنونی صنعت بیمه را برخی دخالت ها در بازار عنوان و تصریح کرد که در سال های گذشته بیمه گران براساس تعرفه و مدیریت ریسک‌ها نرخ و شرایط را تعیین و بیمه‌گذار آن را پرداخت کرده است و بیمه گذار درتعیین نرخ و شرایط دخالتی نداشت. اما چند سالی است که بیمه‌گذار در تعیین نرخ و شرایط احاطه دارد و این نقش باعث شده برخی از بیمه نامه‌ها عقلایی نباشد.

پیکارجو در تکمیل سخنان این بخش به این نکته هم اشاره کرد که به موازات این تغییر ، حذف تعرفه‌های بیمه‌ای صورت گرفت و شرکت‌های بیمه خصوصی به سرعت وارد بازار شدند و درنهایت سبب شد تا با خلأ دانش مدیریت ریسک روبه رو شویم.

عضو انجمن حرفه ای صنعت بیمه به این واقعیت اذعان دارد که تعدد شرکت‌های بیمه که اکثرا برای تصاحب پرتفوی موجود آمده بودند و نبود تفکررقابتی برای جذب بازار باعث شده در نبود محصولات جدید بیمه ای با خلاء روبه رو باشیم.

پیکارجو درخصوص سهامداران شرکت ها به این واقعیت اشاره کرد که با حضور بخش خصوصی هرچندکه سهامداران قوی وارد شدند و قدرت بیشتری داشتند، شرکت بیمه را هم بیشتر به سوی کپتیوبودن سوق دادند. 

وی سخنان خود در این بخش را با این نکته تکمیل می کند که درتقسیم‌بندی راه‌های انتقال ریسک کپتیو جزو فعالیت های شرکت‌های بیمه به شمار نمی رود، زیرا این گروه فقط ریسک‌های سهامداران را پوشش می‌دهند و بیش از آنکه برای جامعه مفید باشند برای سهامداران خود مفید هستند. 

به عبارت دیگر راههای انتقال ریسک مختلف هستند و تشکیل صندوق ها ، تعاونی ها و ... برای پوشش ریسک ایجاد شدند اما با این حال در تقسیم بندی های موجود کپتیوها جز و بیمه ها نیستند و درتئوری های مالی آمده است اگر یک شرکت کپتیو حتی یک بیمه نامه به غیرسهامدار بفروشد دیگر کپتیو نخواهد بود.

به گفته وی کپتیو در یک شرکت بیمه حتی در ارتباط با بیمه‌گران اتکایی تاثیر منفی دارد، زیرا بیمه‌گر اتکایی اعتقاد دارد شرکت بیمه کپتیو درخسارات پرداختی به سهام دارانش مکن است ارفاق کرده و در زمان اخذ حق بیمه تخفیف ویژه لحاظ می‌کند. بنابراین، نرخ و شرایطی که بیمه گر اتکایی به شرکت بیمه کپتیو می‌دهد درصدی بیشتر از شرکت‌های بیمه عمومی با پرتفوی غیرکپتیو است. به گفته عضو انجمن حرفه ای صنعت بیمه اگر حجم پرتفوی کپتیو ها اندازه گیری گردد ، مشخص خواهد شد که چه میزان از ناحیه سهامداری و چه مقدار غیر سهامداری است و اینجاست که درجه کپتیوی شرکت های بیمه معلوم می شود .

پیکارجو به بحث سرمایه شرکت های بیمه نیز گریزی می زند و عنوان می کند که سرمایه برکیفیت خدمات بیمه‌ای تاثیر ندارد و گاهی استراتژی مدیریت یک شرکت معاونت فنی را از قبول تعهدات با توجه به سرمایه کافی منع می کند با اتکا به سرمایه تعهدات زیادی قبول کند و سرمایه را به سمت سرمایه‌گذاری می‌برد و برخی استراتژی های دیگر مدیریتی به گونه‌ای پرتفوی جذب می‌کند که بخش فنی حتی سود سرمایه‌گذاری‌ها را هم می‌بلعد.

وی عنوان می کند که در صورتی سرمایه موجب افزایش توانگری شرکت بیمه می‌شود که به صورت آورده نقدی باشد و داشتن املاک و تجدید ارزیابی دارایی‌ها تاثیر خاصی برتوانگری شرکت‌ها ندارد. 

پیکارجو البته به اینکه هم اشاره دارد که رکود اقتصادی نیز بدون شک روی شرکت ها اثر گذار است و نقدینگی انها با وجود رکود اقتصادی بدتر می شود و مسلما در این وضعیت شرکت ها نمی توانند در سررسید های مقرر پرداخت های خود را انجام دهند.

پیکارجو از عدم ارتباط موثر بین سرمایه و کیفیت عملکرد بیمه ای یاد کرد و اذعان داشت: اگر چه سرمایه بیشتر، کیفیت خدمات بیمه ای را افزایش می دهد اما اینکه در شرکت بیمه چقدر این سرمایه در خدمت توسعه فعالیت بیمه گری باشد و در مقابل چقدر صرف خسارات معوق شودو چه میزان خرج بدهی های شرکت گردد متفاوت است و البته باید گفت در اغلب شرکت های بیمه سرمایه در خدمت توسعه عملکرد بیمه گری قرار نمی گیرد.

وی در ادامه سخنانش به ساختار شرکت ها اشاره دارد و می گوید که بحث ساختار در صنعت بیمه مغفول مانده است. پیکارجو معتقد است که چارت‌های سازمانی به دو نوع کلی وظیفه گرا و هدف گرا تقسیم می شوند که اگر چارت وظیفه گرا به سوی چارت هدف گرا حرکت کند اولین تاثیر مثبت آن عدم گردش نیروی انسانی در شرکت‌های بیمه و افزایش سطح وفاداری پرسنل به شرکت ها است، زیرا در شرکت خود موقعیتی دارد که درشرکت دیگر برای فرد مهیا نیست.

عضو انجمن حرفه ای صنعت بیمه می گوید که مدیریک شرکت های بیمه هم معمولا در راستای تصمیمات هیات‌مدیره و مجمع عمومی صاحبان سهام حرکت می‌کنند. اما نکته اساسی اینکه شرکت‌های بیمه دارای بیزینس پلن هستند، اما بیزینس مدل ندارند و درشرکت‌های بیمه مدل‌های مدیریتی نداریم.

وی با بیان اینکه درواقع هر مدیری در شرکت با سلیقه و مدل خود مدیریت می‌کند و با رفت و آمدهای مدیریتی همه چیز تغییر می‌کند گفت که این تغییرات فشار زیادی به شرکت وارد کرده و نیروهای انسانی را مستهلک می‌کند. پیکارجو البته بر چالش مدیریت سلیقه ای در شرکت های بیمه نیز صحه گذاشت ، مدیریتی که راهبری شرکت را از حرکت در مسیر اصلی به بیراهه می کشاند .

او گفت: اگر مدل مدیریتی داشته باشیم می‌توانیم مدیر را براساس استراتژی بلندمدت شرکت انتخاب کنیم و از او بخواهیم مدل مدیریتی خود را براساس برنامه بلندمدت شرکت طراحی و تدوین کند. پیکارجو با تاکید بر اینکه کمتر دیده شد شرکت‌ها مدل مدیریتی داشته باشد گفت: یکی از دلایل عقب‌ماندگی صنعت بیمه کشور وجود تفکر دولتی دراین صنعت است.

پیکارجو در بخش دیگیری از این گفت و گو می گوید شرکت‌های بیمه با سرعت به بازار بیمه کشور وارد شدند، اما بحث تربیت نیروی انسانی بحثی زمانبر است که متاسفانه به موازات تاسیس بیمه‌ها پیش نرفته است.

وی تاکید می کند که درصنعت بیمه ضعف شدید تخصص داریم و صنعت بیمه کشور با نیازهای افراد بیگانه است و طرحی های جدیدی ندارد .