«ایران معین» شرکتی بیمه گر یا یک «انکوباتور» مدیریتی

مریم کائید- گروه سایبان- این روزها انگار همای سعادت در نوک هرم مدیریتی بیمه ایران معین آشیانه ای ساخته، جایگاهی که هرچند در ارتفاع نیست اما سکوی خوبی برای پرواز میهمانش شده ، میهمانانی که از نقاط دور و نزدیک به این آشیانه می آیند، اما فصل مهاجرت مجدد آنها به قله ای رفیع تر، خیلی زود فرا می رسد.

این شرکت که سهام آن متعلق به بیمه دولتی ایران است، این روزها در پی جست و جوی ماهیت خود، غوطه ور است.

هرچند که «ایران معین» دارای سهام داری دولتی است اما این شرکت نه تمایل دارد دولتی بودن را رخ نمایی کند و نه برهانی بر غیردولتی بودن آن دیده میشود.

ایران معین به رغم داران بودن امکانات و سرمایه مناسب از طریق سهام دار خود، در سال های اخیر به واسطه نگرش مدیران خود نسبت به جایگاه  این شرکت، نتوانسته سهم کیفی و کمی قابل توجهی در صنعت بیمه را به دست آورد حتی وضعیت ورود آن به بورس نیز تعیین تکلیف نشده.

ظاهرا شان وجودی بیمه ایران معین در سالهای اخیر تغییر کرده است و حالا این شرکت به سکویی برای جایگاه سازی برای افراد در صنعت بیمه تبدیل شده. 

برای یافتن درک درستی از این ادعا شاید اگر نحوه حضور داریوش محمدی را مبنایی برای تحلیل فصل جدیدی از وضعیت این شرکت قرار دهیم، نتیجه به واقعیت نزدیکتر باشد؛ داریوش محمدی بیمه میهن را با زیان انباشته به مدیر بعد از خود تحویل داد تا جایی که مجمع این شرکت پس از او خواستار تهیه گزارش حسابرسی عملیاتی از عملکرد او در این شرکت شد؛ اما او مستقیما صندلی میهن را ترک و به قصد ایران معین مهاجرت کرد اما دیری نپایید که به این مهاجرت خود پایان داد و قصد مقصد پایانی خود در صنعت بیمه به عضویت هیات مدیره بزرگترین بیمه کشور رسید.

مهدی قمصریان مهاجر بعدی است که از صنعت روابط عمومی به بیمه ایران معین در زمان ریاست کلی سلیمانی در دولت قبل مهاجرت کرد. او دانش آموخته علم ارتباطات است که بدون هیچ گونه سابقه مدیریتی در صنعت بیمه به عضویت هیات مدیره بیمه ایران معین درآمد و پس از پرواز محمدی سرپرست این شرکت بیمه ای شد، اما تاریخ برای او نیز تکرار شد و در اندک زمانی ایران معین را به قصد مدیریت صندوق تامین خسارت های بدنی ترک کرد، سازمانی که بزرگترین صندوق بیمه ای در پرداخت خسارتهای جانی در بیمه شخص ثالث است و تنها واریز 8 درصد از حق بیمه شخص ثالث بخشی از درآمدهای آنرا تشکیل می دهد.  

حالا امروز نوبت به مجتبی حیدری رسیده است. اما او کیست و چطور حالا به این جایگاه دست خواهد یافت؟

در رزومه حیدری آمده است او کارشناس کارگزینی و رئیس اداره مهندسی منابع انسانی موسسه مالی و اعتباری ادغام شده مهر، رئیس اداره کل حوزه مدیریت بانک دی، دبیر کمیته سرمایه انسانی و فرهنگی بانک دی، عضو هیئت عامل و معاون سرمایه انسانی و پشتیبانی بانک دی بوده ست.  

اما او مهاجری بود که پس از چندی از صنعت بانک در یک جا به جایی درون هلدینگی به صنعت بیمه وارد شد و در سال های 96 تا 97 به عضویت غیر موظف هیات مدیره در بیمه دی  و از شهریور ماه سال گذشته به مدیریت ایران معین رسید. 

حالا شنیده میشود که احتمالا او نیز رهسپار هیات عامل بیمه مرکزی است و یا به مدیریت یک شرکت بزرگ بیمه ای خواهد رسید، فردی که با این سابقه همچنین آینده ای را متصور است.

در صورت تحقق چنین آینده ای برای او ، «انکوباتور»(شتابدهنده) ایران معین پس از او چه کسی را ساخته و پرداخته صنعت بیمه خواهد کرد؟

به نظر می رسد که معاون جدید بانک و بیمه وزارت اقتصاد باید به چنین شتاب دهنده هایی توجه بیشتر داشته باشد، تا بتواند مصائب و مسائل صنعت بیمه را بهتر باز شناسایی کند. 

حالا باید دید این قبیل تحرکات چه ارزش افزوده ای را برای بیمه ایران به عنوان شرکت مادر دارد در شرایطی که افراد در بستر بیمه ایران دارای رزومه و در سازمان های دیگر در قامت یک مطالبه گر به خدمت در می آیند، پرسش این است که سهم این بستر سازی ها برای بیمه ایران چیست؟