البته عوامل متعدد دیگری هم دراین خصوص وجود دارد که مجموعاً قائل به عدم توسعه یافتگی فروش بیمه های زندگی در ایران است از جمله سطح سواد ، عوامل فرهنگی و الخصوص درآمد که رابطه آنها با عدم توسعه یافتگی صنعت بیمه های زندگی به اثبات رسیده است .  

با این وجود پاسخی که در اکثر مواقع از طرف تقاضا دریافت می شود بی ارزش بودن ارزش بازخرید و یا سرمایه مندرج در پایان دوره بیمه است  که  جذابیت این سرمایه گذاری را نزد  طرف تقاضا کاهش می دهد. با این تفاسیر باید پذیرفت  وجود تورم پایدار در اقتصاد ایران منجر به کاهش ارزش سرمایه بیمه گردیده و قدرت خرید آن را می‌کاهد و  قراردادهای بلند مدت بیمه عمر را متزلزل و نا استوار می‌سازد. در نتیجه افراد را از تقاضای بیمه عمر رویگردان نموده و به سوی سرمایه گذاری‌های مطمئن تر و یا کوتاه مدت تر سوق می‌دهد.

 از آنجا که متوسط نرخ تورم در اقتصاد ایران طی سالیان گذشته بالا بوده و با توجه به شرایط اقتصادی ارقام متفاوتی را تجربه کرده است راهکاری که در متون بیمه ای برای جبران این نقصیه و صد البته ایجاد مزیت برای سرمایه گذار پیشنهاد گردیده  وابستگی به شاخص برای تعیین حق بیمه و سرمایه است که  نه تنها برای رشته عمر بلکه به صورت عمومی برای بخش عمده ای از رشته های بیمه ای بیان میشود . این روش در بسیاری موارد، که تورم شدید باشد، تعهدات طرفین را براساس تغییرات شاخص معیّن می کنند.

 مثلاً، در بیمه آتش سوزی هم اقساط حقّ بیمه و هم مبلغ  بیمه با تغییر شاخص افزایش می یابد .در بیمه عمر هم اگر شرط مشارکت بیمه گذار در منافع بیمه گر مطرح نباشد می توان   به منظور جبران زیان بیمه گذار سرمایه بیمه را تابع تغییرات ضریب  شاخص قرار داد و  البته در این حالت حقّ بیمه های سالهای بعد در طول مدّت بیمه نیز بایستی با بالا  رفتن شاخص افزایش یابد.

در روابط مالی غیر از بیمه نیز شرط تغییر تعهدات بر پایه شاخص وجود دارد. از جمله در بعضی کشورهاحقوق کارمندان و یا اجاره بهاء مسكن تابع شاخص تورم است. بنابراین با مرتبط کردن وابستگی به شاخص به ارزش سرمایه و بازخرید بیمه عمر مزیتی برای این نوع بیمه به وجود خواهد آمد که اگر منافع حاصل از آن از سود مشارکت در منافع بیشتر واقع شود مزیت لازم را برای خریدار بوجود خواهد آورد.

البته این موضوع تا حدی با آیین نامه بیمه های زندگی و مستمری و الزاماتی که در آن برای بیمه های عمر وجود دارد مغایرت دارد. اما به طبع اگر خواهان توسعه این رشته از بیمه  باشیم می بایست مزیت های لازم را نیز برای آن در نظر بگیریم و وابستگی به شاخص یکی از این راهکارها می باشد. 

به خصوص در این برهه از زمان که تاکید بر تاسیس و توسعه شرکتهای تخصصی در رشته زندگی از طرف مسئولان بیمه مطرح می شود . این نکته که تنها توسعه بیمه های عمر از طریق پایه گذاری سازمانها و شرکتهای تخصصی صورت گیرد به نظر برای بازار موجود صنعت بیمه ایران کافی نیست بلکه تدوین مقررات و ارائه راهکارهای عملی و رفع موانع موجود نیز از الزامات آن به شمار می رود.انجمن ریسک