از طرفی ماهیت و نوع تصادم و دلایل آن و حتی نحوه امداد رسانی به این نفتکش ، ایهام و سوالات زیادی را بوجود آورده است که باز هم به دلیل عدم مالکیت کشتی در قوانین عرف بین الملل  از طرف ایران بعید است که طرف چینی و یا ژاپنی بخواهند پاسخگوی این سوالات به طرف ایرانی که  صلاحیت طرح دعوی در این خصوص را نیز ندارد باشند. قطعا کشور پاناما که این نفتکش با پرچم آن تردد می نموده نیز به علت اینکه زیان مالی خاصی متوجه این کشورنمی شود ، مصلحت های سیاسی  و بین المللی را به آن  ترجیح نمی دهدو هزینه دادرسی آن را نیز بعید است متقبل شود. همچنین کشور پاناما به علت کمک به دور زدن تحریم ها با هرگونه ادعایی قطعاً به اعتبار بین المللی خود خدشه وارد می کند پس مصلحت به ورود به موضوع ندارد.

طبق اطلاعات موجود 70 درصد پوشش بیمه نامه نفتکش سانچی متعلق به یک شرکت بیمه نروژی است و مسئولیت پوشش بیمه فوت و نقص عضو خدمه کشتی و همچنین آلودگی احتمالی دریا با کلوپ بین المللی  است.نوع قرارداد بیمه محموله نفتکش سانچی  فوب می باشد یعنی تعلق محموله و پوشش بیمه ای آن بر عهده خریدار است ، اما با توجه به عدم افشای اطلاعات این بیمه نامه ها ، شناسایی  بیمه گزار ، ذینفع  و زیان دیده این حادثه مسائل حقوقی زیادی را مطرح می کند.

دکتر محمد هادی ذاکر حسین دکترای حقوق کیفری بین المللی و مدرس دانشگاه تیلبرگ هلند در خصوص این حادثه بیان می دارد :

 سانچی در سال ٢٠٠٨ میلادی توسط كره ای ها برای شركت ملی نفتكش ایران ساخته شد. نامش سامان بود؛ تحریم ها كه شروع شد مجبور به تغییر نام و تغییر پرچم شد تا بتواند نفت ایران را جابجا كند.

از پرچم مصلحتی استفاده میكرد.مدتی پرچم تانزانیا را حمل می كرد؛ امریكایی ها فهمیدند و تانزانیا را تحت فشار قرار دادند.

بعد از آن زیر پرچم پاناما رفت و ازحیث قانون رسمی، ثبت شده این كشور و در مالكیت آن بود. عرصه كشتی، درصلاحیت دولت صاحب پرچم است. برای همین است كه جعبه سیاه سامان/سانچی را نزد صاحب قانونی اش یعنی پاناما بردند.

ایران برای دور زدن از تحریم ها مجبور بود كه سامان را عروس هزار دامادی سازد كه هر جایی راهش بدهند. استفاده از پرچم مصلحتی امر رایجی است كه پاناما در آن بیشترین سهم را دارد؛ بیشتر برای فرار مالیاتی و استثمار كارگران اما گاهی هم برای رفع تحریم های ظالمانه.

می گویند ایران ماجرای حریق سانچی را در ابتدا رسانه ای نكرد. این بی توجهی شاید دلیلش ترس از افشای هویت ایرانی آن بوده باشد. مصلحت اندیشی ای كه اگر چنین بوده باشد خلاف تدبیر بوده است.

با این وجود مشخص است پرونده بسیار عجیب و قطور در زمینه  حوادث کشتی رانی و بیمه در سطح بین المللی برای ایران رقم خورده که قطعا اثبات ادعای مالکیت و دریافت خسارت از بیمه گر خارجی را برای این نفتکش سخت می کند .

در این زمینه هم بیمه گر های داخلی می توانند پرداخت خسارت منوط به شناسایی مقصر و سهم بیمه گر اول نمایند. انجمن ریسک