بررسی چالش های توسعه بیمه های مهندسی با دبیر کارگروه مهندسی سندیکای بیمه گران ایران

گروه سایبان - دبیر کارگروه مهندسی سندیکای بیمه گران ایران و مدیر بیمه های مهندسی و مسئولیت شرکت بیمه تعاون معتقد است بیمه نامه های مهندسی در کشور ما تنوع زیادی دارد، ولی تنها تعداد کمی از رشته های این بیمه نامه توسط بیمه گزاران مورد توجه قرار می گیرد.

پایگاه خبری خرد و کلان درباره شرایط این روزهای بیمه های مهندسی و چالش های این رشته با «محمد باباکردی» گفت و گو کرده است که متن آن را در ادامه می خوانید:

بیمه نامه مهندسی تا چه اندازه در کشور ما شناخته شده است؟

 بیمه نامه های مهندسی تنوع زیادی دارند، ولی به همان اندازه که تنوع آن زیاد است، شناخت نسبت به آن کم است. معتقدم در صورت شناخته شدن کامل این رشته و آگاهی بیمه گزاران از تنوع پوشش ها، قطعا تمایل به خرید این بیمه نامه ها افزایش پیدا خواهد کرد.

 با توجه به حجم بسیار زیاد پروژه های در حال اجرا در کشور، چرا حق بیمه تولیدی این بخش قابل توجه نیست؟

 به طور کلی و با عنایت به ماده ۲۱ شرایط عمومی پیمان، پیمانکار باید پروژه را به نفع کارفرما بیمه کند و این موضوع در تمامی قراردادها الزامی است.

می توان یکی از دلایل قابل توجه نبودن حق بیمه در رشته مهندسی را رکود حاکم بر پروژه های عمرانی در سال های اخیر دانست. همچنین بسیاری از پروژه های مهندسی و عمرانی که تحت پوشش بیمه نامه مهندسی هستند، پس از اتمام پروژه و شروع دوره بهره برداری تحت پوشش سایر بیمه نامه ها مانند بیمه نامه آتش سوزی قرار گرفته و از پرتفوی بیمه مهندسی خارج می شوند.

علاوه بر این، تعدادی از بیمه نامه های مهندسی مانند بیمه نامه سازه های تکمیل شده (CECR) که دارای پوشش های مناسب هستند به علت عدم آشنایی بیمه گزاران و عدم الزام قانونی، مورد اقبال قرار نمی گیرند، در حالی که برای پروژه های عمرانی بهره برداری شده مانند سدها، تونل ها، جاده ها و…. هم می توان این بیمه نامه را تهیه کرد و خسارت هایی که در دوره بهره برداری از سازه ها به آن ها وارد می شود را نیز تحت پوشش قرار داد.

از سوی دیگر با توجه به طبقه بندی صورت گرفته در آیین نامه ۷۶ مصوب شورای عالی بیمه، پروژه هایی که ماهیت انرژی دارند در رشته نفت و انرژی تحت پوشش بیمه نامه قرار می گیرند، از این رو اگر بخواهیم رشد یا نزول در رشته مهندسی را ارزیابی کنیم، بهتر است مجموع دو رشته مهندسی و نفت و انرژی را مدنظر قرار دهیم.

آیا حوادث و خسارات ناشی از عملیات مهندسی در کشور ما کم است که در نتیجه آن کارفرمایان نسبت به خرید بیمه نامه احساس نیاز نمی کنند؟

بیمه نامه های مهندسی به دو بخش تقسیم می شوند؛ بخش اول بیمه نامه های مربوط به دوران ساخت پروژه و بخش دوم بیمه نامه های مربوط به دوره بهره برداری پروژه.

با توجه به شرایط اقلیمی ایران و خطر بالای وقوع بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله و همچنین آمار بالای بروز خسارت و حادثه در کارگاه های مختلف در سراسر کشور، میزان خسارت در بیمه نامه های مهندسی و انرژی کم نیست و با توجه به الزام شرایط عمومی پیمان، این بیمه نامه برای اکثر پروژه ها در مرحله ساخت تهیه می شود، ولی با توجه به عدم الزام قانونی و همچنین عدم اطلاع کافی بیمه گزاران، بیمه نامه مهندسی برای دوره بهره برداری تهیه نمی شود.

از دیدگاه شما، راهکار توسعه فروش بیمه های مهندسی در کشور چیست؟

افزایش آگاهی بیمه گزاران نسبت به پوشش های متنوع بیمه نامه های مهندسی و همچنین الزام قانونی برای حفظ سرمایه های کشور می تواند ابزاری مهم در راستای توسعه فروش این بیمه نامه باشد.

بیمه های مهندسی با شکل کنونی که در کشور ما ارائه می شود همه نیازهای متقاضیان را پوشش می دهد؟

در حال حاضر شرکت های بیمه گر آمادگی کامل برای ارائه انواع بیمه نامه های مهندسی با وردینگ های استاندارد بین المللی و پوشش های کامل را دارند و به نظر من مشکلی در این زمینه وجود ندارد.

ضریب خسارت بیمه های مهندسی چقدر است؟ آیا این عدد برای بیمه گران مطلوب است؟

طبق آمار منتشر شده در سال نامه آماری سال ۹۵ ضریب خسارت بیمه های مهندسی ۳۱ درصد بوده که این عدد مناسب است.

سندیکای بیمه گران چه نقشی می تواند در توسعه این رشته بیمه ای داشته باشد؟

معمولا در تمامی نقاط جهان، سندیکاها نقش بسیار مهمی در توسعه و رشد بخش های مختلف دارند، ولی نکته مهم در این بخش، قدرت و ضمانت اجرایی مصوبات و اقدامات سندیکاست. هرقدر توان و قدرت اجرایی سندیکا بیشتر باشد، تاثیرگذاری مصوبات سندیکا بیشتر خواهد شد.

اگر اقدامات سندیکا در راستای ایجاد همگرایی بین شرکت های بیمه گر و همچنین برقراری ارتباط نزدیک تر بین بیمه مرکزی و شرکت های بیمه باشد، می تواند منجر به توسعه و رشد بیمه های مهندسی شود.