بیمه آسیا و یک بازی دوگانه بر سرمایه نمادین خود

گروه بیمه- بیمه آسیا، با امضای تفاهم‌نامه‌ای با صندوق اعتباری هنرمندان، مجددا خود را در مرکز توجه قرار داده است.

در نگاه نخست، این توافق صرفاً یک همکاری برای ارائه خدمات بیمه‌ای به جامعه‌ای خاص به نظر می‌رسد؛ اما از زاویه بازاریابی، حرکتی استراتژیک به نظر می رسد.

جامعه هدف این تفاهم‌نامه شامل هنرمندان، نویسندگان و روزنامه‌نگاران است؛ گروهی که برخلاف بسیاری از مشتریان بیمه، نه‌تنها مصرف‌کننده، بلکه تولیدکننده روایت‌اند.

این یعنی تجربه خوب یا بد آنها با بیمه آسیا، به‌سرعت در عرصه عمومی بازتاب می‌یابد، از همین رو، این اقدام چیزی فراتر از یک قرارداد تجاری است، یک کمپین سلبریتی، با تمام فرصت‌ها و تهدیدهایش.

از منظر برندینگ، احتمالا بیمه آسیا سه هدف را دنبال می‌کند: نخست، پیوند دادن برند خود به ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی در بازاری که بیمه اغلب محصولی سرد و فنی تلقی می‌شود در شرایطی که باید پذیرفت که اتصال به جهان هنر فرصتی برای ایجاد بار عاطفی و انسانی است.

دوم: دسترسی به یک بازار تازه ای که بازیگران آن یعنی هنرمندان و روزنامه‌نگاران نه‌فقط مشتری بلکه خود رسانه‌اند؛ نفوذ آنها در شبکه‌های اجتماعی و سنتی می‌تواند آگاهی از برند را در مقیاسی بزرگ‌تر تقویت کند.

سوم: خلق سرمایه نمادین؛ چیزی که به شرکت اجازه می‌دهد خود را به‌عنوان بیمه‌گر حامی جامعه فرهنگی معرفی کند و در رقابت با رقبا، تمایزی روشن بسازد.

اگر بیمه آسیا هوشمندانه عمل کند، می‌تواند این تفاهم‌نامه را به سکوی پرتابی برای بازتعریف خود تبدیل کند؛ در همین رابطه به نظر می رسد بیمه آسیا باید اقدام به طراحی محصولاتی نو و خلاق در حوزه های متفاوت جامعه مخاطب صندوق اعتباری هنر کند، مثلاً طراحی بیمه‌های اختصاصی برای هنرمندان، بیمه مسئولیت روزنامه‌نگاران یا بیمه حوادث صحنه؛

تحقیقات نشان می دهد چنین نوآوری‌هایی در دیگر کشورها نیز سابقه دارد، بیمه‌گران اروپایی با همکاری اتحادیه‌های هنری، بسته‌های ویژه‌ای برای گروه‌های خاص ایجاد کرده‌اند و با این کار هم بازار تازه‌ای گشوده‌اند و هم سرمایه اعتباری خود را تقویت کرده‌اند.

به بیان ساده، بیمه آسیا، اگر موفق شود، برندش را چند پله ارتقا خواهد داد و الگویی برای سایر بیمه‌گران خواهد شد.