محمود نکونام  کارشناس روابط عمومی - سال 73 که خبرنگار شدم و بنا به ماهیت شغلی و خصلت کاریمجبور به ارتباط نزدیک با روابط عمومی دستگاه های مختلف ،نقش و جایگاه حساس و حیاتی این بخش را با همه وجود حس کردم .

آنچه در برخورد با روابط عمومی ها در ذهن من خبرنگار نقش می بست تصویر واقعی از آن سازمان بود. در همین برخوردها بودکه می شد نگاه و تفکر حاکم بر آن دستگاه ها را شناخت لذا همین شناخت می شد مبانی من برای شناساندن آن سازمان به جامعه.

در این ارتباط ها بود که می شد به راحتی هنر و خلاقیت توام با مدیریت را در روابط عمومی ها تشخیص داد. آنجا که روابط عمومی ها در انجام وظایف خود موفق عمل کرده بودند و با تلفیق هنر و خلاقیت و مدیریت توانسته بودند انسجامی درست در نظام ارتباطی و اجزا مختلف سازمان خود بوجود آورند آن سازمان همچون یک پیکره واحد نه تنها در انجام مسئولیت های خطیر و تخصصی خود بلکه مهمتر از آن در عرصه اجتماعینیز موفق عمل کرده و پرفروغ ظاهر شده بود.

شنیدن یک صدای واحد ، دیدن یک تصویر موزون و هماهنگ مرا به این باور می رساند که روابط عمومی آن سازمان توانسته در انجام وظیفه خطیر خود یعنی ایجاد حلقه ارتباطی ناگسستنی بین اجزا موفق عمل کند .

در این ارتباطها می دیدم مجموعه هایی که مدیران روابط عمومی آن دارای خلاقیت ، تفکر مشخص و شناخت درست از جامعه و واقعیت ها آن هستند تا چه میزان در هموار کردن مسیر تحقق اهداف و برنامه های سازمان خود موثر و نقش آفرینند.

این دسته از روابط عمومی ها با ترسیم فضایی شفاف و واقعی از درون و بیرون سازمان خود برای مدیران به آنها شجاعت تصمیم گیری و پذیرش تغییرات می دادند و از این طریق امکان بکارگیری این تغییرات به نفع سازمان را فراهم می کردند. این روابط عمومی ها اعتماد بخش بودند . این دسته از روابط عمومی ها به راحتی افکار عمومی را پیش بینی می کردند ومدبرانه جهت می دادند.

در برخورد با این روابط عمومی ها صداقت و درستی برخورد با رسانه هارا می شد با همه وجود لمس کرد . این نوع برخورد چقدر شیرین و اثرگذار بود.

من به عنوان یک خبرنگار در برخورد با این سازمانهای همراه می شدم . سعی می کردم در رسیدن به اهداف کنارشان باشم و مسیرشان را هموار کنم . به خودم اجازه نمی دادم با بزرگ نمایی مشکلاتشان شیطنت کنم . سعی می کردم کنارشان باشم .

طی نزدیک به دو دهه فعالیت حرفه ای در رسانه ها و ارتباط مستقیم و صمیمی با روابط عمومی دستگاه های مختلف به خوبی جایگاه و اهمیت نقش آفرینی روابط عمومی را حس کردم. دیدم که چگونه می توانند در مواقع بحرانی ناجی سازمان خود باشند.

نگاه و برخورد روابط عمومی ها برای من تداعی کننده شخصیت و شمای ظاهری و باطنی و مهمتر از آن سبک مدیریتی و تفکرجاری و ساری بر سازمانها بود .

باور دارم روابط عمومی نه تنها چشم و گوش و زبان دستگا ه هاو مدیران بلکه تصویری تمام نما از شخصیت آنها است. روابط عمومی تنها یک علم نیست ، هنر است. هنر ارتباطی . روابط عمومی مجموعه ای است از خلاقیت ها.