گروه سایبان - بیمه ایران در دوره های گذشته به دنبال حفظ سهم بازار بود و با رقابت در این زمینه و کاهش نرخ ها نه تنها خود بلکه صنعت بیمه را پایین کشید.

به گزارش پایگاه خبری رازپول، سید محمد آسوده مدیرعامل بیمه اتکایی ایرانیان در جمع انجمن خبرنگاران بیمه در خصوص چشم انداز برنامه ششم توسعه و مسئولیت های صنعت بیمه اذعان داشت که ضریب نفوذ 7 درصد برای صنعت بیمه دست نیافتنی است . بنابراین اگر با کارشناسان صنعت مشاوره ای در این زمینه صورت می گرفت حتما در این زمینه توضیحات لازم ارائه و چشم انداز مناسبتری برای صنعت بیمه تدوین میشد .

وی در ادامه به ضریب نفوذ بیمه های زندگی و غیر زندگی که از سوی سوئیس ری برای سال 2015 منتشر شده اشاره و و با بیان اینکه برنامه ششم سعی داردبه ضریب نفوذ 7 درصدی جهانی برسد اذعان داشت که متوسط جهانی نفوذ در بخش بیمه های غیرزندگی 2.77 درصد و در بخش بیمه های زندگی 3.47 درصد است و این در حالی است که متوسط ضریب نفوذ بیمه های غیر زندگی در ایران 1.83 و مابقی متعلق به بخش زندگی است و بالغ بر 12 درصد سهم بازار بیمه ای کشور در اختیار بیمه های عمر است بنابراین برای دست یابی به ضریب نفوذ 7 درصدی برنامه ششم توسعه باید در بخش توسعه بیمه های عمر کار کرد . به عبارت دیگر برای دست یابی به متوسط جهانی باید بیمه های زندگی در ایران 30 برابر رشد پیدا کند در حالی که این برنامه اذعان دارد که بیمه های عمر 50 درصد نسبت به سال پایه رشد پیدا کند که با این حساب سهم بیمه های زندگی به 18 درصد خواهد رسید و با چنین سهمی در بخش عمر ضریب نفوذ 7 درصد محقق نمی شود .

عضو شورای عالی بیمه اذعان دارد که متوسط جهانی نفوذ بیمه های غیر زندگی 2.77 درصد است و با 88 درصد پرتفو در بخش بیمه های غیر زندگی در ایران رسیدن به این هدف تقریبا محال است. 

آسوده با انتقاد از پراکندگی بیمه ای و تمرکز بیمه های بازنشستگی در دست دولت گفت که هرچه بیمه های بازرگانی رشد پیدا کنند به عنوان بخش خصوصی نقش مردم و بخش خصوصی در اقتصاد افزایش پیدا می کند .

وی با انتقاد از تکالیف ایجاد شده برای صنعت بیمه ابراز داشت که در مراحل اولیه توسعه و اصولا در برنامه نویسی قوانین همراه با امتیازات در نظر گرفته می شود و با وجود این تکالیف هیچ ابزار و راهکاری برای صنعت بیمه در نظر گرفته نشده است و نگاه قانونگذار نگاهی ناشی از شناخت نیست .

مدیرعامل بیمه اتکایی ایرانیان سخنان خود در این بخش را اینگونه جمع بندی کرد که هدف گذاری بخش غیر زندگی با توجه به نزدیکی آن به متوسط جهانی بالا و هدف گذاری در بخش زندگی با توجه به فاصله با متوسط جهانی از سوی برنامه ششم پایین در نظر گرفته شده است و باید سهم بازار بیمه های زندگی به 24 درصد برسد.به گفته وی در برنامه ها امتیازاتی برای صنعت بیمه در نظر گرفته نشده و فقط بیمه مرکزی موظف به افزایش ضریب نفوذ بیمه شده است . برای بهبود فضای کسب و کار کل کشور باید اول فضای کسب و کار صنعت بیمه را توسعه دهیم.

آسوده در ادامه در خصوص استفاده از اجبار برای افزایش ضریب نفوذ بیمه نیز گفت که مشخصه بیمه های بازرگانی اختیاری بودن آن است و با اجبار برای افزایش ضریب نفوذ بیمه های بازرگانی موافق نیستم.باید بیمه های بازنشستگی و مستمری را به صورت اختیاری بیمه ها ارائه کنند و ویژگی این بیمه ها اختیاری بودن است .

وی در خصوص نقش بیمه ها به عنوان شرکت های تامین سرمایه در دنیا ومقایسه این وضعیت با ایران می گوید پاسخ این سوال نیز ریشه در بیمه های زندگی دارد. حق بیمه های زندگی در دنیا 55 درصد و غیر زندگی 45 درصد است و وقتی جمع حق بیمه ها را در پروسه 30ساله در نظر بگیریم این طور جمع بندی می شود که بخش قابل توجهی از ذخایر ایجاد شده مربوط به بیمه های زندگی است .بنابراین 95 درصد منابع شرکت های بیمه دنیابرای سرمایه گذاری از محل بیمه های زندگی است و این ذخایر 30 سال باقی می ماند. این نکته را باید اضافه کرد که بالغ بر 88درصد بیمه های کشور ما را بیمه های غیرزندگی تشکیل می دهند حال اینکه این بیمه ها ذخیره ای برای سرمایه گذاری ایجاد نمی شود.تبعا وقتی این منابع داخل شرکت ها باشد سهام داران نیز مدیران قوی تری بکار می گیرند و سرمایه گذاری های داخلی شرکت ها نیز تقویت می شود .

آسوده به ویژگی دیگر اقتصاد ایران اشاره می کند و اذعان دارد که اقتصاد دولتی ما از سال ها قبل تسهیلات تکلیفی ایجاد کرده و خصوصی سازی عمر زیادی در کشور ندارد و بازار پول به عنوان بازاری کوتاه مدت بازار سرمایه را متاثر کرده است.

عضو شورای عالی بیمه در پاسخ به این پرسش که بخشی از عدم توسعه بیمه های عمر ناشی از عدم نوآوری در صنعت بیمه است گفت که این فرضیه درستی است چراکه بیمه های خصوصی عمر کوتاهی در کشور دارند و مدیران این بخش ها نیز از بخش دولتی جدا شدند. معتقدم بیمه های خصوصی در این ساله ها خوب کارکردند، هرچند که قابل مقایسه با کشورهای پیشرفته نیستند. در حال حاضر یکی از نقاط مثبت برنامه ششم واگذاری سهام دولت در بیمه های خصوصی شده است و اگر دولت از مدیریت این شرکت ها خارج شود وبه بیمه ایران محدود شود و بیمه ایران نقش یاریگر داشته باشد .

یکی از مشکلات صنعت بیمه در این سال ها ناشی از نگاه مدیران بیمه ایران بود که به حفظ سهم بازار این شرکت تاکید داشتند و با این نگاه نرخ ها پایین آمد و با چنین رویکردی در صنعت بیمه بخش خصوصی هم تنزل کرد تا بتوانند خود را در بازار حفظ کنند.

وی اذعان داشت بیمه ایران در سه سال گذشته سه هزار میلیارد تومان زیان داشته و بنابراین بیمه ایران نه تنها در این سال ها وضعیت خود را پایین آورد بلکه صنعت بیمه را هم با خود پایین کشید در حالی که موفقیت یک شرکت دولتی حفظ یا افزایش سهم بازار نیست بلکه شاخصه موفقیت شرکت دولتی افزایش نقش بیمه در توسعه اقتصادی است.

آسوده در پاسخ به این پرسش که آیا رقابت این شرکت با بیمه های خصوصی در حال حاضر کمتر شده پاسخ مثبت داد و اذعان کرد که یکی از انتقادات در دوره مدیریتم این بود که به سهم بازار بیمه ایران حساس نیستم در حالی که در آن زمان شرکت های بیمه هراسی از اینکه بیمه ایران سهم بازار آنها را بگیرد نداشتند. در شرایط فعلی بیمه مرکزی نیز به رقابت ها حساس شده و ضمنا جلوی برخی تخفیفات ثالث که سهم قابل توجهی از بازار بیمه کشور را در اختیار دارد نیز گرفته شده است که به روندبهبود کمک می کند.

مدیرعامل بیمه اتکایی ایرانیان اذعان داشت که باید فعالیت بیمه های زندگی در شرکت های جداگانه ای راهبری شود.بازارهای کمتر توسعه یافته توان تحمل یک شرکت ورشکسته را ندارند و در مقابل این نظرات که حساب ها بیمه های زندگی از غیر زندگی در شرکت های مشترک جدا شود تنها راهکار جدایی فعالیت این شرکت ها است .

وی در خصوص اظهار نظر اخیر رئیس کل بیمه مرکزی در خصوص جداسازی فعالیت عمر از برخی شرکت های موجود نیز گفت: شورای عالی بیمه می تواند در خصوص شرکت ها بعدی تصمیم بگیرد و در افق پنج ساله باید بگویم که ظرفیت ایجاد 10 شرکت بیمه ای دیگر را نداریم و با این حساب باید عنوان کنم که اکثریت شرکت های فعلی در بخش فعالیت های عمر و غیر عمر مشترک هستند و برای فعالیت صحیح در این زمینه نیاز به قانون داریم چراکه شورای عالی بیمه در این زمینه نمی تواند تفکیک را تکلیف کند.

آسوده در بخش دیگری از سخنان خود در خصوص ترکیب سهام داری اذعان داردکه ذی نفع واحد بیش از 20درصد از سهام شرکت را نمی تواند در اختیار داشته باشد و این برای همه گروه های سهام دار صدق می کند. موضوع اصلی در این بخش این است که هرچند که قوانین ما در این بخش با دنیا منطبق نیست و نظام های کنترلی برای ترکیب سهامداری تکلیف خاصی ندارد اما در ایران با وجودتکالیف در این بخش قانون رعایت نمی شود . از سوی دیگر حق سهام دار می دانم که مدیر خود را انتخاب کند.