گروه سایبان - چندی پیش بود که در اقدامی کم سابقه یکی از اعضای سندیکای بیمه گران به دلیل آنچه که به عدم اراده به جلوگيري از تخلف سنديکا، تعبیر کرده است از سنديکای بیمه خارج شد.

به گزارش رازپول، بیمه اتکایی امین در نامه ای 8 بندی به پورکیانی رئیس شورای عمومی دلایل استعفای خود را از این سندیکا در شهریور ماه امسال اعلام کرد. در این نامه به عدم توجه به اساسنامه سندیکا در موارد گوناگون، عدم توجه به جلوگیری از تخلفات در سندیکا، عدم ارسال مصوبات سندیکا، عدم کارایی سندیکا در جلوگیری از نرخ شکنی، هزینه های گزاف سندیکا و حق عضویت و عدم توجه به نظرات اتکایی امین و الزام حضور به استناد اساسنامه تاکید شده بود.

اتکایی امین پس از این نامه نیز نامه دیگری در تاریخ 14 شهریور به رئیس شورای عمومی سندیکا ارسال کرده و عنوان داشته که استعفای وی در نامه ای بدون ثبت نام امضا کننده پذیرفته شده است. مدیرعامل اتکایی امین از عدم طرح این موضوع در شورای عمومی ابراز گلایه کرده بود و در این نامه اذعان داشت که یکی از وظایف دبیرکل ابلاغ تصمیمات شورای عمومی است و تصمیم گیری در مورد شرکت ها راسا در اختیار دبیرکل نیست.

اما داستان نامه نگاری ها به همین جا ختم نشده و اتکایی امین در نامه ای به بیمه مرکزی خواستار بررسی های بیشتر شده است.

در گفت و گو با دبیرکل سندیکا از وی در مورد نامه بیمه مرکزی به این نهاد در همین رابطه چندی پیش سوال شد که وی اذعان کرد بیمه مرکزی نامه ای به سندیکا در این رابطه ارسال نکرده است! وی ادامه داد که خروج اتکایی امین از سندیکا طبیعی است و سایر شرکت های مناطق آزاد نیز می توانند از این نهاد خارج شوند.

علیرغم عدم اطلاع دبیرکل از نامه بیمه مرکزی، یکی از ایرادات اصلی عدم ارسال مصوبات جلسات است که بیمه مرکزی در نامه ای که در مهرماه امسال به سندیکا ارسال کرده است متذکر شده است.

ماده 8 اساسنامه سندیکا نیز تاکید دارد که از مذاکرات و تصمیمات شورای عمومی صورت جلسه ای توسط منشی تهیه می شود که به امضاء رئیس و در غیاب وی نایب رئیس شورا رسیده و به اطلاع اعضاء و بیمه مرکزی ایران خواهد رسید. به استناد همین بند بیمه مرکزی درخواست کرده که صورتجلسات سه سال گذشته سندیکا به بیمه مرکزی ارسال شود.

البته الزام به ماده 4 اساسنامه سندیکا نیز یکی دیگر از تاکیدات در این نامه است.

هرچند که در تبصره ماده 2 اساسنامه سندیکا اذعان شده که شرکتهای بیمه ثبت شده در مناطق آزاد می‌توانند در صورت تمایل عضو سندیکا باشند، اما خروج اتکایی امین از سندیکا هشداری برای عدم انسجام در صنعت بیمه است.

اینکه شرکت های بیمه در سندیکا نتوانسته اند در جهت همگرایی و تقویت همکاری ها انسجام داخلی خود را حفظ کنند این پرسش را تقویت می کند که آیا به مباحث فصل دوم اساسنامه و ماده 4 آن که از جمله اهداف سندیکا را ایجاد، حفظ و توسعه همکاری بین اعضاء، رسیدگی و کمک به حل و فصل اختلافات بین اعضاء در صورت درخواست اعضاء مطرح می کند اهتمامی وجود دارد؟ سندیکا که در حفظ وحدت و یکپارچگی اعضای خود ناموفق بوده چگونه می تواند قدرت چانه زنی در محافل خارج از صنعت داشته باشد؟

به نظر می رسد همزمان با نزدیک شدن به انتخابات مجدد برای دبیرکلی سندیکای بیمه گران شرکت های بیمه باید نقش این نهاد را بیش از پیش جدی بگیرند.

در شرایطی که حلقه تحریم ها بیش از پیش تنگ تر شده نیاز به چانه زنی از سوی نهادهایی احساس می شود که بدون خط و ربط سیاسی برای توسعه و گسترش همکاری های اقتصادی شکل گرفته اند و تقویت و تزریق نیروهای متفکر و متخصص به بخش های مختلف این نهاد می تواند قدرت چانه زنی صنعت بیمه را ارتقا دهد.