مهدی آزادواری- معاون صندوق ذخیره شهرداری تهران- شرکتها و بنگاه های  اقتصادی با حضور در بازار سرمایه می توانند نظام مالی خود را تقویت کرده و به سودآوری واقعی دست یابند.

این در حالی است که هر ساله پس از پایان سال مالی شرکتها شاهد سود اعلامی از طرف بسیاری از آنها هستم اما آیا واقعا تمامی شرکتهایی که سودی ابراز کرده اند، سود واقعی را نشان می دهند.

این بدان معناست با با اعلام غیر واقعی سود توسط برخی شرکتها به سهامداران آگاه و یا ناآگاه، سرانجام سختی برای مدیریتهای بعدی شرکتها به همراه خواهد آورد.

حال از آنجا که بازار سرمایه ایران به عنوان نهادی تخصصی و حرفه ای در کشور می تواند نظارت کامل بر شرکتهای فعال در این حوزه داشته باشد لذا شرکتها می توانند با پذیرش و حضور در این بازار ضمن تامین مالی برای فعالیتهای خود، ایجاد مشارکت مردمی و غیره، زمینه نظارتی بیشتری را برای خود فراهم کنند.

در همین راستا توجه به بازار مالی و سیاستهای از اهمیت بیشتری برخوردار می شود لذا اگر ما می خواهیم یک بازار بدهی راه بیندازیم بایستی سیاستهای مالی معتبر داشته باشیم بدین معنا که هزینه های دولت بر درآمدش تناسب داشته باشد اما هم اکنون در

دوره های رکودی به این نتیجه رسیدیم که این توازن برقرار نیست بنابراین دولت نمی تواند استقراض کند و اگر اوراق مشارکتی نیز منتشر کند شاید نتواند باز پرداختش را به خوبی انجام دهد و در نهایت ممکن است از طریق دست کردن در جیب بانکها سعی کند هزینه هایش را تامین کند.

حال اگر ما یک سیاست مالی معتبر داشته باشیم که در بلند مدت بتواند هزینه و درآمدش راتنظیم کند که ارزش دارایی ها و بدهی ها با هم برابر باشند و یک نسبتی از تولید ناخالص داخلی پایین تر بماند این یک قدم مثبت است و در راستای آن می توان یک بازار بدهی ایجاد کرد.

با ایجاد بازار بدهی نه فقط اثرات مثبت هموار سازی نوسانات درآمدی دولت را خواهیم داشت بلکه کمک می کند به بانک مرکزی که با داشتن این بدهی ها در پرتفوی دارایی هایش بتوانیم سیاست های مالی خود را تنظیم کند و با منقبض یا منبسط کردن ترازنامه هایش مقدار منابع به سیستم بانکی تزریق و سود بانکی را تنظیم می کند.

لازم به ذکر است که در اقتصاد کارا سیاست انبساط پولی دو اثر دارد یکی اثر نقدینگی و یکی اثر فیشر.

اثر فیشر یعنی شما زمانی که منابع را زیاد می کنید انتظار تورمی افزایش می یابد اگر بانک مرکزی با سیاست های مناسب انتظارات تورمی را توانسته باشد کنترل کند می تواند با منبسط کردن تراز بانک مرکزی و افزایش منابع نرخ بهره اسمی را پایین آورد و اگر این انتظارات تورمی کم باشد آن وقت نرخ بهره پایدار در اقتصاد را پایین می آورد. حال گویا این مورد تاکنون اتفاق نیفتاده به خاطر اینکه بانک مرکزی استقلال کامل نداشته ، ابزار کافی بانک مرکزی نداشته و بخاطر تمایل انبساطی مالی پولی این انتظارات تورمی در اقتصاد زیاد است .

امیدواریم در این خصوص وزارت اقتصاد با همفکری و همراهی سازمان بورس و اوراق بهادار و بانک مرکزی برنامه تدوین شده ای در این خصوی ارایه دهند.