ایران و چهان- کشور ما ظرفیت های وی�?ه ای دارد. در استفاده از این ظرفیت ها ، سلیقه ای عمل می شود ، چون اجماع علمی ، کارشناسی و تخصصی وجود ندارد.

علی انصاری از فعالان صنعت مبلمان در گفت و گویی کوتاه در خصوص این صنعت به برخی سوالات پاسخ داد .

به عنوان یک فعال بخش خصوصی چه انتظاری از دولت برای حمایت از صنعت مبلمان دارید؟

امیدوارم دولت جدید بتواند بر مدار تدبیر و ایجاد امید در اجرای برنامه‌های کلان اقتصادی موفق باشد. در این صورت بخش خصوصی هم منتفع و بهره‌مند می‌شود ، البته یکی از پارامترهای اساسی رشد برای کشورهای در حال توسعه ، توجه به صنایع کوچک و زودبازده است که در میان این صنایع طی 8 سال اخیر در تمام دنیا بیشترین رشد را صنعت مبلمان داشته است. ما امیدواریم با توجه به سهم اشتغال حدود 10درصدی و گردش مالی نزدیک 15 هزار میلیارد تومانی این صنعت ، دولت تسهیلاتی در حوزه‌های قانونی، گمرک، تغییر تعرفه‌ها و از همه مهمتر یکسان سازی و ثبات نرخ ارز انجام دهد تا فعالان این صنعت بتوانند همچنان به ارائه محصول با کیفیت بپردازند. نکته دیگر توجه وی�?ه به اقتصاد بخش غیر دولتی و حضور بخش غیر دولتی در کلیت اقتصاد ملی است. هر چه این حضور پر رنگ تر باشد و دولت با واگذاری تصدی‌های غیر ضرور اهتمام خود را متوجه امور حاکمیتی نماید، طبیعی است که دستیابی به مرزهای توسعه پایدار آسان‌تر می‌شود.

تفاوت صنعت مبلمان با سایر صنایع به طور کلی چیست؟ 

تعداد عوامل تفاوت زیاد است. به این معنی که صنعت مبلمان مرحلة گذار از سنت به مدرنیسم را با دانش ، تخصص ، کار گروهی ، نهادسازی ، پیوند معنی دار با دانشگاه و اساتید پیموده است علت اصلی مشکل بخش غیر دولتی را در یک کلام می‌توان در نگاه سنتی جستجو کرد. در دنیای امروز تولید تجاری، جای تولید کارگاهی را گرفته است ، تولید کننده نظر مصرف کننده و مشتری را بر اساس یافته های علمی اندازه گیری می کند. رابطه معنی داری بین بازار و دانشگاه وجود دارد ، به این معنی که نظام آموزش عالی بر اساس تقاضای بازار ، نیرو تربیت می‌کند و معضلی به نام بیکاری حداقل با شدتی که در کشورهای توسعه نیافته در حال توسعه وجود دارد ، ایجاد نمی‌شود. ما و همه اصناف باید با مطالعه تطبیقی ، در وهله اول عارضه یابی کنیم؟ یعنی بدانیم کجا هستیم و چرا اینجا هستیم؟ بعد توان سنجی کنیم ، یعنی امکانات و توانایی هایمان را درست اندازه گیری کنیم ، سپس برنامه ریزی کنیم. برنامه ریزی فرایندی مبتنی بر مشارکت ، خرد جمعی و علم روز است. در اجرا هم باید هماهنگ و متحد باشیم. 

این روزها فعالان اقتصادی از وضعیت صنعت بانکداری و عدم حمایت سیستم بانکی از تولید ، گلایه دارند. نظر شما در این مورد چیست؟ 

با توجه به تجربه اندکی که در صنعت بانکداری دارم ، همچنان معتقدم بانکداری خصوصی باید به سمت بانکداری تخصصی حرکت کند. به عنوان مثال بانک های کشاورزی ، صنعت و معدن و مسکن ، مأموریت تخصصی دارند ، ولی پرسش این است آیا عملکرد تخصصی هم دارند؟ چه اشکالی دارد اگر ما بانک وی�?ه انر�?ی داشته باشیم؟ یا بانک وی�?ه ورزش داشته باشیم که صرفاً در این حوزه های مشخص فعالیت کند؟ صنعت بانکداری قلب اقتصاد هر کشور است. می دانید که به طور مثال افزایش یا کاهش نقدینگی طرفداران و مخالفان زیادی دارد ، لذا ضمن احترام به هر دو گروه نظر دهندگان ، معتقدم ما باید بحث مدیریت نقدینگی را مطرح کنیم. باید مقولاتی مانند بانکداری شرکتی را مطرح و اجرا کنیم. کشور ما ظرفیت های وی�?ه ای دارد. در استفاده از این ظرفیت ها ، سلیقه ای عمل می شود ، چون اجماع علمی ، کارشناسی و تخصصی وجود ندارد. یعنی در اینکه چه بشود ، همه هم عقیده و هم نظرند ، تمام اختلافات در این است که "چگونه بشود؟"، یعنی ما مشکل وحدت رویه داریم ، البته هر اندازه صنعت بانکداری پویاتر شود و بتواند بیشتر از ظرفیت های موجود استفاده کند و به نوعی اعتماد سازی کند ، طبعاً آثار مثبت و ماندگارتری بر کلیت اقتصاد کشورمی نهد ،در این صورت از التهابات کاذب موجود کاسته می شود و نوعی آرامش و امنیت در بازار پول و سرمایه ایجاد می شود و تولید کننده ، صادر کننده و مصرف کننده در فضایی سرشار از امنیت و امید کار می کنند. ضمن آنکه در مورد گلایه ای که اشاره کردید ، باید توضیح دهم که شاخص اساسی توسعه ، افزایش طرفیت در همة عرصه ها و از همه مهمتر گسترش ظرفیت تولید و هدایت نقدینگی به سمت حمایت از تولید و صادرات و رویکرد اقتصاد مقاومتی بدون اتکا به درآمدهای نفتی است که با توجه به تحریم های موجود ،اگر ظرفیت ها گسترش یابد و از کارآفرینان حمایت واقعی بشود و تولید کننده و صادر کننده جدی گرفته شوند ، می توان راه های برون رفت از وضعیت موجود را یافت.