مهدی آزادواری - کارشناس ارشد بازار مالی - یک از راه های دستیابی به درآمدها و تامین مالی مناسب برای شهرداری ها، دستیابی به تامین مالی خارجی است.

حال از آنجا که هم اکنون پروژه هایی بسیار پر بازده در کلان شهرهای کشور به خصوص تهران وجود دارد، جای خالی شهرداری تهران در تعامل سرمایه گذاری با سایر کشورهای علاقه مند به فعالیت در حوزه تامین مالی و سرمایه گذاری خالی است!

این بدین معنی است که شهرداری تهران می تواند به همراه تیم تجاری سازمان سرمایه گذاری خارجی و حتی اتاق های بازرگانی برای معرفی فرصتهای سرمایه گذاری و تجاری در حوزه شهر تهران، مشارکت خارجی را برای خود فراهم سازد.

این در حالی است که اخیرا شاهد به امضا رسیدن قراردادی به ارزش یک میلیارد یورو فیمابین «اوبر بانک» اتریش و 14 بانک ایرانی در شهر لینز بودیم.

امضای قرارداد ۵۰۰ میلیون یورویی بین ۱۰ بانک ایرانی با «دانسکه بانک» دانمارک نیز از دیگر دستاورد سفر اخیر هیات بانکی ایران به قلب اروپا بود.

در این راستا توجه ویژه به این بخش از حوزه تامین مالی می تواند بخشی از معضل بزرگ کلانشهرهای کشور به خصوص تهران در حوزه مالی را حل کرده ضمن آنکه منجر به حصول دستاوردهای دیگر نظیر توسعه صنعت گردشگری در حاشیه این اقدامات نیز خواهد شد.

این بار جا دار تا شهراری تهران پس از حضور موفقش در جلسات هیات دولت، در هیات های اقتصادی دولت و بخش خصوصی نیز حضور یابد تا تواند شهری پویا و فضای با رفاه کامل برای شهروندان خود فراهم کند.

تامین مالی از منابع خارجی به دو صورت استقراضی و غیر استقراضی (سرمایه‌گذاری) صورت می‌گیرد. در روش‌های استقراضی، تامین‌کننده منابع، دخالتی در بخش مدیریت منابع مالی ندارد و فقط نحوه و نرخ بازپرداخت‌ها را مطرح می‌کند، اما در روش غیراستقراضی تامین‌کننده منابع مالی، با قبول ریسک ناشی از به‌کارگیری منابع مالی مورداستفاده در طرح، در مدیریت و هزینه‌کرد بنگاه نقش دارد.

روش‌های قرضی شامل فاینانس، ری‌فاینانس، یوزانس و اعتبار خریدار است. روش فاینانس برای پروژه‌های هزینه‌بر مناسب بوده چراکه بازپرداخت‌ها در این روش بلندمدت بوده و پس از بهره‌برداری و به‌صورت اقساطی پرداخت می‌شود. قرارداد این نوع اعتبارات در صورت وجود خط اعتباری فعال، بین بانک ایرانی و خارجی (اعتباردهنده) و تحت نظارت بانک مرکزی منعقد می‌شود.

روش‌های غیر قرضی شامل سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، سرمایه‌گذاری غیرمستقیم خارجی و تجارت متقابل است. سرمایه‌گذاری غیرمستقیم خارجی خود دارای زیرمجموعه‌هایی است. سرمایه‌گذاری مشترک (جوینت ونچر)، متداول‌ترین روش آن است که سرمایه‌گذاران خارجی می‌توانند با شریک داخلی خود به نسبت مشخص‌شده در قانون شریک ‌شوند. بسیاری از شرکت‌های داخلی به‌ویژه در بخش خصوصی به‌دنبال سرمایه‌گذاری مشترک‌اند تا کمبودهای فنی و مدیریتی خود را برطرف کنند.
در نهایت امید داریم کلانشهر های کشور بتوانند با بینشی کامل از چگونگی حضور در بازارهای سرمایه گذاری و مالی خارجی از این حوزه تامین مالی نیز استفاده و فرصت کنونی را قدر بدانند.