گروه سایبان - یک ماه از برگزاری اولین رویداد فناورانه در بیمه مرکزی گذشت، رویدادی که تمام حیثیت نهاد ناظر با آن گره خورده است.

رویدادهای فناورانه در حالی به پیشانی بیمه مرکزی تبدیل شده که خبری از برگزاری جلسات شورای عالی بیمه و مصوبات آن به عنوان نهادی بالادستی و سیاست گذار نیست به عنوان مثال سایت بیمه مرکزی تنها یک مصوبه از این شورا را در سال جاری اطلاع رسانی کرده و هنوز خبری از وضعیت یکی از آخرین مصوبه های این شورا، یعنی آئین نامه 102 که چندی پیش به تصویب رسید و متوقف شد و اجرای آن منوط به بازنگری آئین نامه شد، نیست. آئین نامه ای که معیشت خانواده بزرگ شبکه فروش به آن گره خورده است.

اما چرا رویدادهای فناورانه در ماه های پایانی سال به پیشانی بیمه مرکزی تبدیل شد؟

اولا امسال به نام «تولید؛ دانش‌بنیان، اشتغال‌آفرین» مزین شده و بیمه مرکزی به عنوان یک دستگاه اجرایی موظف به تبعیت و التزام عملی نسبت به این شعار و همچنین مقید به عقب نماندن از سایر دستگاه ها بود.

دوما پس از آمدن علی بنیادی نائینی از هیات مدیره کفش ملی به بیمه مرکزی به واسطه نگرش خاص وی، اقبال بیمه مرکزی نسبت به سطح بنگاه در حوزه نوآوری مضاعف گردیده است.

هرچند که به واسطه عدم وجود یک استراتژی یکپارچه میان بخش ها تاکنون این رویدادها نتوانسته نسبت به بازتعریف هویت صنعت بیمه، تغییر شاخصی ایجاد کند.

برگزاری چند رویداد در یک ماه، با انتظار تغییر اساسی در هویت یک صنعت، قطعا پیامدی غیر واقعی است و تغییر در این حوزه به زمان نیاز دارد اما به نظر می رسد تمامی این رویداد ها بیشتر از منظر نوآوری در حوزه بخشی و دیجیتال در حال رخ دادن است. سمت و سویی که نگرانی کارشناسان بیمه ای را در حوزه نگرش بخشی مضاعف می کند.

برخی از کارشناسان خبره معتقدند توسعه بخشی در صنعت بیمه نه تنها به رشد و بالندگی منجر نمی شود بلکه این توجه عاملی برای خروج از ریل توسعه پایدار و فاصله گیری از هویت اصلی صنعت خواهد بود، چراکه این سبک نگرش فناورانه محصول تدوین یک راهبرد پیشرو در این صنعت نبوده و احتمالا زاییده نگرش تنها یک عضو هیات عامل است. عضوی که به واسطه علائق شخصی و دانش علمی پیوندی عمیق با علوم بازاریابی داشته است و به واسطه ساختار مکانیکی بیمه مرکزی نگرش وی الزاما  در بخش های پایین دستی جست و جو و ممیزی میشود، گزینشی که حالا در سه شنبه های نوآورانه سبب معرفی مجدد طرح های فناورانه در حضور هیات عامل و مدیران بیمه مرکزی است. اما آیا لازم است که نهاد ناظر تا این اندازه به حوزه طرح های شرکتی نزدیک باشد و یا باید تنها رصد کننده پیامد این ابزارها برای تحقق اسناد بالادستی باشد. اساسا معیار ممیزی این طرح ها چیست و یا اینکه همه طرح ها بدون ممیزی به این رویداد نزدیک می شوند؟

نشان این ادعا این است که این کارشناسان معتقدند در سند تحول دولت مردمی که به عنوان سندی برای پیشرفت ایران تدوین شده است و در آن به نشانگر های وضع مطلوب صنعت بیمه در خصوص ضریب نفوذ بیمه، افزایش سهم بیمه های زندگی، افزایش ضریب اتکایی صنعت بیمه، افزایش سهم نگهداری شرکت های بیمه، ارتقا نرخ بازدهی سرمایه گذاری ها و افزایش سرمایه شرکت ها تدوین و هدف گذاری شده. اما امروز نگرش حاکم بر نوآوری در بیمه مرکزی جوابگوی این سند بالادستی خواهد بود؟

سوالی که به نظر می رسد شخص مجید بهزادپور و یاران وی در هیات عامل ملزم به پاسخ گویی نسبت به آن هستند این است که در تا پایان دولت سیزدهم، راهبرد بیمه مرکزی نسبت به سهم پایین بخش بیمه از تولید ناخالص داخلی و ناپایداری مالی شرکت های بیمه چیست؟ و این نهاد چه گزارشی را برای ارائه به شورای عالی بیمه و مشخصا شخص رئیس جمهور آماده ارائه دارد؟

و اما سوال دیگر از احسان خاندوزی این است که آیا دستیاران شما در بیمه مرکزی توانسته اند نسبت به تحقق این راهبردها اقدامات موثری انجام دهند؟ شما چه پاسخی برای نمایندگان مجلس خاصه نمایندگان ناظر و حاضر در صنعت بیمه دارید؟